5 Ağustos - Siegen

Kardeş izci grubumuzun küçük ama sevimli şehri Siegerland’dan herkese merhabalar,

Bugün hepimiz 10 günlük yorucu kampın yorgunluğunu üzerimizden atmış bir şekilde uyandık. Aile yanındaki ilk gecemiz oldukça güzel geçmişti. Duşumuzu almış, derin bir uyku çekmiştik. Sabah, yanında kaldığım ailenin misafirleri vardı. Sanki bir Türk ailesi gibi tüm aile kahvaltı için toplanmıştı. Hep birlikte güzel bir kahvaltı ettikten sonra saat 11.00 gibi Siegen belediyesinin önünde gömleklerimizi giymiş bir biçimde buluştuk. Sakarya’nın her gelişinde yaptığı gibi bu sefer de belediye başkanını ziyaret edecek, hediyelerimizi verecektik. Ancak bu sefer de 4 yıl öncesinde olduğu gibi belediye başkanı  yoktu. 

Liderlerimiz belediye başkanının temsilcisine hediyelerimizi verirken

Onun yerine yardımcısı, Sakarya ve Hubertus’un 24 yıllık kardeşliğiyle ilgili sıcak bir konuşma yaptı, iyi dileklerini diledi. Ardından Sakarya adına Batuhan Abi, Hubertus adına da Pumba teşekkürlerini iletti. Hediyelerimizi verip, oradan ayrıldıktan sonra Hubertus’un bizim için seçtiği güzel bir restorantta öğle yemeğimizi yedik ve akşam tekrar buluşmak üzere serbest zamanımızı değerlendirmeye başladık.

İzcilerimiz öğle yemeklerini kardeş izcilerimizle keyif içinde yerken

 Malesef ben ve obam Hubertus’a verilecek hediyelerde bir sorun çıktığı için bir süre onunla uğraştık. Yine de şehri gezmeye ve alışveriş yapmaya zamanımız kalmıştı. Şehri bir de gece görmemiz için Hubertus bir gece turu hazırlamıştı. 3.Baltazar adında, çok eskiden burda yaşamış biri olarak giyinmiş bir karakter rehberimizdi. İkinci Dünya Savaşı’nda oldukça zarar gördüğü için Siegen’da çok eski, tarihi yapılar yok ancak Baltazar bildiği eski hikayeleri anlatarak, bazen bizleri de bu hikayelerin içine katarak bizlere keyifli anlar yaşattı. Tur bittiğinde saat 23.00 e geliyordu. Artık herkes çok yorulmuştu. Biz de evlere dağıldık çünkü yanında kaldığım ailenin küçük oğlu Till’in bir hayli uykusu gelmişti.

Sevgiler

Ayşenur Özcan’16

4 Ağustos - Bundeslager, Siegen

Siegen yolundan hepinize merhabalar,

Bundeslager dün akşam resmen sona erdi. Adını Alman İzci Birliği diye Türkçeye çevirebileceğim BdP’nin dört senede düzenlediği bu federal kamp, gezimizin en önemli kısmını oluşturuyordu. Sakarya için artık bir gelenek haline gelen ve bu sene onuncusu düzenlenen Bundeslager’den alnımızın akıyla ayrılıyorduk. Şarkı yarışmasında dördüncü olmuş, uluslararası günde ülkemizi başarıyla temsil etmiş ve Türk Gecesi’nde bayağı eğlenmiştik.

Bugün tüm yapmamız gereken her şeyi toplayıp otobüse yüklemek ve kardeş izci grubumuz Hubertus’un yanına Siegen’a gitmekti. On günlük kampın yorgunluğuyla “Ha gayret!” diye toplanmayı bitirdik ve 11.30’da her şeyi otobüse yüklemiş olarak yola çıktık. Çoğumuz yorgunluğun da etkisiyle tüm yolu uykuda geçirdi. Yoldaki ilk durağımız olan Köln Havalimanı’na vardığımızda aramızdan ayrılacak olan yeni mezun izcilerle vedalaştık.

Bir saat sonra Siegen’a vardığımızda saat 16.00 olmuştu. Hızla eşyalarımızı indirip bazılarını Hubertus’un izci evine taşıdık. Daha sonra sıra evlere dağılmaya geldi. Hubertuslu izcilerin aileleri bizi tıpkı Steinadlerli izcilerin aileleri gibi yani tıpkı kendi ailemizmiş gibi sıcak ve sevecen bir şekilde karşıladı. Kısa bir yolculuğun ardından evlerimize vardığımızda herkes duşlara hücum etti, kokusu ailelere gitmeden kirlileri çamaşır makinesine attı ve güzel bir yemek yedikten sonra yataklarında uykuya daldı.

Ramazan Burak Karagöz ‘16

3 Ağustos - Bundeslager

Herkese merhaba,

Bugün kampın onuncu ve son günü, kimileri için oldukça heyecanlı, kimileri içinse beklentinin belki de biraz altında kalan kamp bugün sona erdi.

Türk gecesi (Türkischer Abend), Uluslararası gece (Internationaler Abend), şarkı yarışması, izcilerimizin çıktığı yürüyüş ve daha nice aktiviteyle yorucu ama güzel bir kampı geride bıraktık. Kampta izcilerimiz kardeş izci grubumuzla arkadaşlığımızı ilerletme fırsatı buldu, bir yandan da gezinin geneline oranla biraz fazla çalışmak zorunda kaldığından yoruldu. Neyse ki bundan sonra gideceğimiz Siegen’da kardeş izci grubumuzdan izcilerin aileleri ve dolayısıyla rahat bir yatak, duş ve çamaşır makinesi imkanları bizleri bekliyor.

Bundeslager ’13 – Weitwinkel, benim bulunduğum ikinci Bundeslager kampı olduğundan tam olarak beklediğim gibi ve güzel bir dinamik içinde geçti. Kampta lider olarak bulunmak benim için çok yeni ve iyi bir tecrübe oldu, eminim ki izcilerimizin de hayatlarında bu kamp çok önemli bir yer tutacaktır.

Yarın öğlen kamptan çıkış yapacağımızdan, bugün kampı toparlamaya başladık. Günümüzün bir kısmı serbest zaman dahilinde kampın son kez tadını çıkararak, bir kısmı da kamp alanımızdaki eşyaları toparlayarak geçti. İçinde kaldığımız Alman çadırlarını (Kohte) toplayıp gece hep beraber büyük siyah çadırlarda (Jurte) yatacaktık. Ara sıra yağan şiddetli yağmura rağmen, toparlanmak kolay oldu. Kampta birçok malzeme ve yemeği kullandığımızdan malzemelerimizde hayli azalma olduğunu ve otobüsümüzde bir sürü yer açıldığını da söylemek lazım.

Sakarya İzcileri Bundeslager'in kapanış töreninde

Bugün, kampta gerek yeni tanıştığımız insanlarla vedalaşmak için, gerek de yeni insanlarla tanışmak için son şansımız olduğundan, izcilerimizin hepsi bir hengame içinde koşturuyordu. Fazladan getirdikleri Sakarya fularlarını kamptaki farklı ülkelerden izcilerle değişmek için uğraşan Sakaryalıların çoğu, gün sonunda ellerinde İsveç, Polonya, Kazakistan ve daha birçok ülkeye ait fularla çantasını yerleştirme telaşı içindeydi.

Bu son günün akşamındaysa, kampın kapanışı için tüm kamp ana sahnenin önünde kapanış seramonisini izlemek üzere toplandı. Kamp organizasyonu tarafından hazırlanan skeçler, farklı ülke ve eyaletlerden izcilerin veda sözleri ve birkaç şarkının ardından, 4500 küsür kişi önceden dağıtılan mumlarını yaktı. Uğraşsak tek tek sayabileceğimiz milyonlarca yıldızın altında yanan binlerce mumun ışığında, kampın resmen sona ermesi için geri sayım başladı ve kamp yönetimi üçe kadar saydığında herkes aynı anda mumunu söndürdü. Bu güzel atmosferin ardından devasa kamp ateşi yakıldı ve izcilerimiz, çoğu için bir ilk olacak kadar büyük bir kamp ateşinin en önünden Bundeslager ‘13’e veda etti.

İzcilerimiz büyük kamp ateşi önünde hatıra fotoğrafı çekinirken

Bundan sonraysa, kampın son gecesi olması şerefine sınırsız serbest zaman verildi ve herkes, çeşitli izci şarkıları eşliğinde kampta açılan çadırdan kafelerde pizza veya sosisli yedi, edindikleri Alman arkadaşlarıyla veya kendi aralarında sohbet etti ve son kez kampın  tadını çıkardı. Ardından ise kardeş izci grubumuzla, 50 kişi ile bir arada, 3 Jurte’nin altında uyumaya çekildik.

Bundan sonrası ise, az önce dediğim gibi, kardeş izci grubumuz Hubertus’un şehri Siegen. Orada henüz tanışamadığımız, veya izcilerimizin henüz tanımadığı güzel insanlar; yemeklerini hazır etmiş hevesle bizi ağırlamayı bekleyen Alman aileler ve ardından gezilmeyi bekleyen birçok şehir ve ülke var. Evlerimizi özledik, evet, ama ondan önce biraz da otobüsümüzü özledik. Daha eve gelmemize 10 gün var ve Avrupa’nın Sakarya izcileri tarafından keşfedilmeyi bekleyen birçok köşesi var.

Umarız ki önümüzdeki 11 gün de, geçirdiğimiz 27 gün kadar güzel geçer. Ailelerimize duyduğumuz özlem yavaş yavaş artarak kendini gösterse de, izcilerimizin yüzündeki gülümsemenin hiç azalmaması dileğiyle...

Melike Softa ‘12

2 Ağustos - Bundeslager

 Başka bir unutulmaz BuLa gününden selamlar,
Dün gece müziğe doyan bizler bu sabah erken uyanıyor ve güne çok enerjik başlıyoruz.Tepemizde mavi gökyüzü ve parlayan güneş eşliğinde Hubertus ile birlikte kahvaltımızı yapıyor ve alt kampların etkinliklerine kitapçığımızdan göz atmaya başlıyoruz.

Bütün izci gruplarının ait olduğu eyaletlerin farklı aktiviteleri var ve biz de Hubertus'un yer aldığı Nordrhein - Westfalen eyaletine bağlı diğer Alman izci gruplarıyla Landesverband süresince zaman geçirmeyi planlıyoruz. Ne var ki Landesverband'daki etkinliklerin yeterince eğlenceli olmadığını düşünüyoruz ve kendi Jurtemizde şarkılar söylemeye başlıyoruz. Hepimiz kampın bu gününü "boş" olarak nitelendiriyoruz ve dün geceden uykusunu alamamış bazı arkadaşlarımız öğlene kadar uyumayı tercih ediyor. Herkesin bir şekilde geçirdiği bu zaman öğlen yemeği zamanının gelmesiyle kesintiye uğruyor. Öğle yemeğini yedikten sonra benim içinde bulunduğum bir grup ellerine matları, şarkı kitaplarını ve gitarı alıp ormanda şarkı söylemeye devam ediyor. Ancak bu sefer şarkı seçimi yaparken Jurtenabendlarda görece az çalınan şarkıları çok daha fazla tercih ediyoruz. Bunun sayesinde görüyoruz ki, şarkı kitaplarımızda henüz keşfedilmemiş bir cevher yatıyor. Şarkı söyleyerek geçirdiğimiz bu zaman diliminden sonra akşam yemeğini yemek üzere Cafe Noir'in önünde yemek pozisyonu alıyor ve dua ettikten sonra afiyetle yemeğimizi yiyoruz. Yemekten sonra Landesverband etkinlikleri daha eğlenceli bir hal alınca biz de toplu olarak bu etkinliklere katılıyoruz. Bu kapsamda bolca vakit geçirirken bir yandan da Güney Afrika gibi Almanya dışından gelen izci gruplarıyla tanışıp onlarla arkadaşlık kurmayı ihmal etmiyoruz.

Landesverband etkinlikleri sona erdikten sonra kamp alanına dönüyoruz ve Abendrunde'den sonra bazılarımız uyumayı tercih ederken bazılarımız geç saatlere kadar cafelerde zaman geçiriyor. Kampın sondan 3. günü de böyleydi. Herkese iyi günler !

Umut Dörücü '16

1 Ağustos - Bundeslager

 Merhabalar,
Bu sabah hepimiz bir önceki günün yorgunluğu üstümüzde olsa da tatlı bir heyecanla uyandık.Heyecanımızın sebebi şarkı yarışmasıydı. Kahvaltıdan hemen sonra provalara başladık. Bir süre birlikte çalıştıktan sonra koro serbest kaldı, biz enstrümanlar olarak çalışmaya devam ettik.Öğle yemeğine kadar çalıştık. Yemekten sonra küçük bir ara verildi. Bazılarımız saçını yıkadı, bazılarımız kıyafetlerini değiştirdi. Saat 3'te hepimiz sahne kostümümüz olan gömleklerimizi giymiş bir şekilde son provaya hazırdık. Son provalarımızı yapıp ön elemenin gerçekleşeceği kafeye doğru yola çıktık.,

İzcilerimiz Ele Güne Karşı ve Arkadaşım Alman şarkılarıyla Sakarya'yı büyük finalde temsil ediyor

Ön elemeye katılan 9 grup vardı ve bu 9 gruptan 4'ü akşam büyük finalde sahneye çıkma hakkı kazanacaktı. Bizden önce çıkan gruplar biraz gözümüzü korkuttu.Ama sıra bize geldiğinde korkumuzu yenip sahneye çıktık.Sahne bizim için biraz küçüktü ancak bir şekilde sığıp sahneye çıkmayı başardık. Aslında her şey çok güzel başlamıştı ta ki  sıra Arkadaşım Alman şarkısınına arasına sıkıştırdığımız Hücum Marşı'na gelene kadar. Tek tek tüm enstrüman çalanlar olarak hata yaptık. Hepimiz şarkıyı bir yerlerden yakalamaya çalıştık ancak bir ara kimse hiçbir şey çalmadığı için biraz zor oldu. Moralimiz biraz bozuk olsa da sahne gerginliğimiz bittiği için rahat bir şekilde son iki grubu dinlemek üzere yerlerimize geçtik.Sıra son gruba geldiğinde hepimiz ufak bir şok yaşadık. Bir anda izleyicilerin neredeyse hepsi kalkıp sahneye çıktı.Bize küçük gelen sahne onlara tabiki yetmeyeceğinden kafenin bir kenarına yerleştiler. Yaklaşık 100 - 150 izciden oluşan bu grup bir izci grubuna değil bütün bir eyalet izcilerine aitti. Çok başarılı bir performans sergilediler. Onlar da sahneden inince heyecanlı bekleyiş başladı. 10 - 15 dakika sonra açıklanan sonuçlara göre ilk 4 performans arasına girmiş ve büyük finale çıkmaya hak kazanmıştık. Finale 4. olarak çıkmış olsakta haticeye değil neticeye bakıp çok sevinmiştik. Özellikle biz enstrüman çalanlar olarak gururumuzu kurtarma imkanı bulduğumuz için çok sevindik. Saat 8 deki finale kadar çalışmak için kampa geri döndük. Yemeğe kadar çalıştık. Yemek yerken geç kaldığımızı fark edip tabağı çanağı olduğu gibi bıraktık ve büyük sahneye koştuk. Sıralamaya göre 2. kategorinin 3.sü olarak sahneye çıkacaktık.

Sıramızı beklerken diğer grupları dinlemenin keyfine vardık. Kamp şartlarına göre çok profesyonel bir ses sistemi kurulmuştu. Sahnedeki en ufak fısıltının bile izleyicilere iletilebiliyor oluşu açıkçası beni korkuttu. Sahneye çıktığımızda gördüğümüz görüntü bile korkunçtu. Binlerce izleyici vardı. Bu kadar büyük bir kitleye karşı şarkı söylemek bir daha hiçbirimizin başına gelemeyeceğinden sahnede tadını çıkarmak için elimizden geleni yapmaya başladık. Arada hatalar yapsak da ön elemedeki gibi bir sessizlik olmadan şarkıyı tamamladık.

Sonuçlar açıklanmaya başladığında 2. ve 3. olamadığımızı öğrendik. Her ne kadar dereceye giremediğimizi anlamış olsakta " Acaba 1. miyiz?" şüphesi aklımızdan geçti. Maalesef hissimiz doğru çıktı ve 4. olduk. Yine de bu sonuca çok sevinemedik. O sahneye çıkmak ve o heyecanı yaşamak hepimiz için daha değerliydi.

Biraz uzun oldu farkındayım ama benim için kampın en keyifli günü bugündü. Gece geç saatte yatmamız için verilen izni kullanmayıp erkenden yatmaya giderken yorgunluğum bile bana tatlı geldi.

Ada Örken ' GSL 146

31 Temmuz - Bundeslager

 Bundeslager 2013'ten sevgilerle,
 Bugün Bula'nın 7. günü olmakla beraber Türkischer Abend günü olduğu için bizim için ayrı bir önem taşıyordu.Akşam için hazırlıklara sabahın erken saatlerinde başladık. Akşama kazanlar dolusu bulgur pilavı, piyaz, cezerye, çerkes tavuğu, komposto, mercimek köftesi ve kemalpaşanın hazır olması gerekiyordu. Havuçlar rendelenmeye, elmalar doğranmaya, domatesler küp küp kesilmeye başlandı.

İzcilerimiz Türk Gecesi için hazırlık yaparken

Türk Gecesi'nin koordinatörlüğü bizde olduğu için bu süreç, bizim için ayrı bir yorucu geçti.Yemeklerin yanında akşama oyunlarında hazırlanması gerekiyordu. Bu yüzden bir ekipte dans ve acı yeme yarışması, bilek güreşi ve Karagöz - Hacivat için hazırlıklara başladı. Son yarım saate girdiğimizde tek sorun Kemalpaşa'nın hazır olmamasıydı ancak bu sorunu da kardeş izci grubumuz Hubertus'un büyük ocakları sayesinde hallettik.

Kardeş izci grubumuz Hubertus ve liderlerimizden Hakan abi Türk Gecesi için bizlere yardım ediyor

 Saat geldiğinde beklediğimizden daha kalabalık bir grup gelmişti kafemize. Bu da bizi çok mutlu etti. İnsanlar hem onlar için hazırladığımız yemekleri beğenmişlerdi hem de Türk kültürüne oldukça ilgi duyuyorlardı. Yemeklerden sonra sırasıyla acı yeme yarışması, dans gösterisi, bilek güreşi ve Hacivat- Karagöz sergilendi. Günün sonunda hepimizde tatı bir yorgunluk ve başarılı geçen bir günün sevinci vardı.

Mehmet Hakan Kurtoğlu '14

İzciler Türk Gecesi için kafede son hazırlıklarını yaparken

Bilgilendirme

Almanya'dan sevgilerle,

Bundeslager süresince kamp alanında internet erişimimiz olmadığı için uzun bir süre günlüğümüzü güncelleyemedik. Fakat şu anda Siegen'da ailelerle birlikteyiz, buradayken günlüğü her zaman olduğu gibi olabildiğince çabuk bir şekilde güncellemeye devam edeceğiz Bu gecikme için özür diliyor ve anlayışınız için teşekkür ediyoruz.

Günlük Ekibi