Gezimizin 37. gününü artık alışılmış ayak kokuları, boyun yastıkları ve göçebe hayata alışmış izcileriyle dolu otobüsümüzde geçirdik.
Budapeşte'deki görkemli bayram kutlamalarını, Prag'ıon güzel binalarını geride bırakıp yanımıza kamp çantalarımızı ve unutulmaz hatıralarımızı alarak dönüş yolunda ilerledik.
37 gün önce gözümüzü korkutan otobüs yolculukları öyle tanıdık olmuştu ki bize, 20 saat süren yol bile uyuyarak, film izleyerek, bazen de müzik dinleyip muhabbet ederek bitiverdi.
Sırbistan, Makedonya, Yunanistan sınırlarından geçtik. Ve Türkiye'ye gittikçe daha fazla yaklaşırken bu güzel gezinin sona erdiğinin farkına varmaya başladık.
Ve son durağımız yine başlangıç noktamız olan Selanik oldu. Estonya'dan gele arkadaşlarımız için yeni olsa da bize deniz manzarası ve iskelesi bile bildik gelen izci evinde güzel bir akşam geçirdik.
Kamp ateşi ve eğlenceli bir programdan sonra son akşamımızı veda valsi ile noktalandırdık.
Bu güzel gezinin son akşamını anlatıyor olduğumu bilmek üzücü. Beraber geçirdiğimiz zaman çok güzeldi ve hepimize pekçok şey kattı.
Saatler sonra İstanbul'da olacağız.
Çok yakında görüşmek üzere...
İnci Ünal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder