Gezimizin 31.gününde bir gece yolculuğundan daha merhabalar,
İkinci günlük yazımı Siegen-Münih yolunda kaleme alıyorum.
Hubertusun yanından ayrılalı tam 1 saat oldu. Siegen’da geçirdiğimiz 3 gün
hepimiz için çok çabuk geçti. 10 günlük yoğun bir kamptan sonra yıllardır
birlikte olduğumuz arkadaşlarımızı ve bize evimizi hatırlatan aile ortamını
bırakmak hepimiz için çok zor oldu.
Evet biraz da bugün neler yaptığımızdan bahsedelim.
Bugün erken kalkıp tren istasyonunda buluştuk ve Köln’e
doğru yola çıktık. Köln’e vardıktan sonra en az üçer kişilik gruplar halinda
şehri dolaşmaya başladık. (Sayın YKÖ’nün de tahmin edebileceği gibi) Ben ve
kırmızı değirmen obamız genişleyen nüfusu ile Köln’ü dolaşmaya başladık. Bu
sefer bize İzzet ve uğur da katıldı. Kölner Dom’un büyüleyici manzarası
eşliğinde boş zamanımızı harca harca bitiremedik ve bir yere oturup internetten
değişik bir aktivite aramaya koyulduk. İkinci Dünya Savaşı zamanında Köln’de
yaşananları anlatan bir müze bulduk ve oraya gitmeye karar verdik. Anlaşıldığı
üzere bu sefer daha kültürel bir gezi yaptık. Müzeden çıkışta yemek yedik ve
buluşma yerine vardık.
 |
| İzcilerimiz Kölner Dom önünde |
Siegen’a dönüp evlere dağıldıktan sonra hızlı bir şekilde
çantalarımızı toplayıp Münih yolu için son hazırlıklarımızı yaptık. Aldığımız
eşyalardan olsa gerek çantaya ilk zamanlardaki gibi kibar davranamadım. Biraz
yumruklamam gerekti ama sonunda uzlaştık. Kaldığımız aileye istanbul’dan
getirdiğimiz hediyeleri verdik ve dönüş için Hubertus’un Heim’ına gittik.
Otobüsü yerleştirdikten sonra toplandık ve her kampın
sonunda geleneğimiz olan veda valsini söyledik. Herkes vedalaştıktan sonra
birkaç Hubetus’luyu havaya attık küçük olanlarda sıkıntı olmadı ama yapılı olan
Fossi arkadaşımız bizi biraz zorladı :)
Ayrılma vakti geldi ve alman arkadaşlarımız arkamızdan su
dökerek bizi uğurladı.
 |
| Hubertus izcileriyle beraber |
Bütün bunlar geride kalırken 31 gün sona erdi. 31 gün
hepimize çok şey kattı ve evlerimize dönene kadar da katmaya devam edecek.
Bugünlük de bizden bu kadar. Nöbeti arkadaşlarıma teslim etmeden önce yazımı
bitiriyorum. (Münih’e 370 km var)
Nice 31 günlere!
Batuhan Yumurtacı’15
Sevgili SAKARYA..
YanıtlaSilSizi burada daha güncel görmek çok güzel..31.gün bitmiş ama hala nice 31 günlere yazılabiliyorsa demekki seyahat cok ama cok güzel geçmiş.Zaten ilk günden beri yaptığınız paylaşımlarda bunu hissetmemek mümkün değil.
Öyleki;ismi lazım değil benim favori obam!!bu gezide kültür üstüne kültür koyarak istanbul a paldırKÜLTÜR geliyor.))bende kızılötemi,bluetututumu hatta redtutumumu açık tutup,alacağım bilgi transferini iple çekiyorum.
Hubertus uğurlama kısmındaki yerçekimi deney kısmı ve arkadan su dökme kısmı ise ilgimi çekti.Ama keşke su döktürerek Almanları masrafa sokmasa idiniz su yerine Bira da dökseler olurdu..
Sakarya eve dönüyor..))
ykö88))
Sevgili izciler,ayak sesleriniz yaklaştıkça özlemim ve heyecanımda arttı.Sizlerdeki gözle görülebilir fiziksel değişiklikleri ve zaman içinde yaşarken görebileceğimiz değişiklikleri büyük bir merakla bekliyorum.Tamam yeter artık...ne görmediğiniz kültür ne de suyundan içmediğiniz çeşme kaldı....Sencede öyle di mi Batu'cum ??? Arkadaş,akraba ,konu-komşu herkes yolunuzu gözlüyoruz...Almanlar sizi su dökerek uğurlamış.Acaba biz sizi nasıl karşılasak? Şampuan,sabun ve havlu temin etmek kolay bir de okulun bahçesinde hortum bulursak bence süper bir karşılama töreni olur sizin için..))
YanıtlaSilİyi yolculuklar